بم و زیر سازچپ کوک خوش نوای دنیا

عروسک کم خواب خوردنی من

این خوابهای شیرین کم پیش می آمدند و می آیند. کلافگی ات بیچاره ام می کند جان مادر.

بی تابی های روز و شبت را تاب نمی آوردم و دل دردها و بالا آوردنهایت نگران و بی طاقتم می کرد.

با یک ماهه شدنت تهوع و دل درد ها شدت گرفت. داروهای اولیه کار را سخت تر کردند. به چهلمین روز داشتنت نزدیک می شدیم و من دل بسته بودم به باور دیرینه گذشتن چله و کم شدن ناراحتی هایت.

شبی  که در بیمارستان به صبح رساندیم، لجظه رگ گرفتن از دست تپلوی خوردنی ات ، حدس و گمانهای وحشتناک برای علت بالا آوردنهایت هیچ کدام قرار نیست جزئی از عمر مفید من باشند.

بند دلم می لرزد با دیدن عکس بالا. می گذارمش که یادم بماند مادری کردن یعنی تار دلت همیشه باید با زخمه روزگار بلرزد و نغمه شور بزند.

رفلاکس شدید اولین هدیه زمینی ات که قرار است محکمت کند برای تحمل زندگی.

بهشت کوچک من همین وسعت تن توست با لبخند رضایتی که مهر تایید می زند بر مادرانگی ام

قرار نیست چیزی در دنیا به این شدت نمکین باشد. می دانم

شعفی که در چشمان کنجکاوت موج می زند با دبدن عروسکهای رنگی و نور رنگارنگ چراغ خوابت انگیزه ای است که با هرچه در توانم هست بکوشم که دنیای رنگ و نور را مهمان قلب کوچکت کنم

نگاهت مرا می برد به جایی که قبلا هیچ نمی شناختم

لوس کوچولوی مامان چه از جان دلم می خواهی؟ بی دلی ام کافی نیست؟

دختر کچل ملوس من قبل یک ماهگی نیم غلت می زند

این همه لپ فقط به کار خوردن می آید

دختر داشتن یعنی هر لحظه آماده باش تا عسل در جانت فواره بزند