دور تند و کند روزگار مادرانه

پارلای ملوسم؛ چشمهای هشیارت شرمزده ام می کنند وقتی بعد از 3 ساعت تلاش برای خواباندنت با کوچکترین حرکتم بیدار و سرزنده خیره می شوی به دهانم تا برای بازی کردن تشویقم کنی

و چرخ فلک را روغن کاری می کنم وقتی آخر کار کلافه از دل درد خوابت می برد. رفلاکس شدیدت بارها راهی دکتر و داروخانه مان کرده و هر بار وقت دارو خوراندن زمانه را نفرین می کنم. معصوم من ببین چقدر حق دارم نفس نکشم وقتی خوابت می برد!

عروسکم، اسباب بازی قشنگتر و هیجان انگیزتر از تو برای بزرگسالی ام تصور نمی کردم

نمک  از تک تک  حرکاتت شره می کند و روز و شبهای نخوابیدن را شیرین و به یاد ماندنی

لوس کوچولوی کوچه گرد مامان ساعتها بیرون از خانه عیشت به راه است

خلاصه که این روزها منم و نوشانوش تو و مستی من وقتی کنارت دراز می کشم و فرو می روم در بوی بهشتی زیر گردنت

به راستی پاداش کدامین نیکی مادری فرشته کوچک بی نظیرم؟

خاله مارال تو را تزئین دلش و خانه اش کرده

یک روز خواهم فهمید چه می گویند این دو تیله درخشان